اومدم اینجا که از چند روز گذشته, چند خط بنویسم. پست 1869 رو خوندم و به تاریخش نگاه کردم. و به خودم گفتم وا اسفا ! یعنی درست بعد از اون احساس خستگی, یک خستگی بزرگ تر از راه رسید که قبلی کاملا گم و فراموش شد! گاهی با خودم فکر می کنم, هر چیزی که اینجا می نویسم هم! انرژی بزرگی تو کل عالم منتشر میکنه که باز خوردش دوباره برمی گرده سمت خودم. و من در همینجا باید اعلام کنم که علیرغم یک ماه و خورده ای که گذشت . روزهایی که کلا درگیر بیماری و تنهایی و بی کسی و سختی هاش بودم . اتفاقا خیلی هم روزهای خوبی بودند! چون همه ما کنار هم بودیم . چون امنیت داشتیم . چون تو رفاه پولی و اقتصادی بودیم . و خیلی چون های دیگه که الان یادم نمیاد. و همچنین در همینجا اضافه می کنم . بسیار سپاسگزار و شاکرم و منتظر روزهایی با همین ویژگی ها, البته در مقیاس بزرگتر, و پر از سلامتی به صورت قلمبه. من نه تنها خسته و . نیستم, اتفاقا شاد و پر از انرژی و در انتظار بهار مهربون هستم.
منبع
درباره این سایت